REIFA

(-ða, ðr), v.

1) to enrich, present with (hringum rauðum reifði hón húskarla);

2) to mention, disclose (r. engan hlut eðr kvittu í konungshöll);

3) r. mál, to sum up a case;

4) to end or result in (r. illu); þat mun eigi góðu r., that will bear no good.

* * *

ð, prop. to swaddle; r. barn, passim in mod. usage.

II. to enrich, present with; reifa e-n e-u, to bestow upon one; r. e-n rauðum hringum, Akv. 39; r. e-n gulli, Am. 13, Gkv. 2. 1; höppum reifðr, enriched with bliss, Pd. 15; mjök eru reifðir (not röyfðir?) rógbirtingar, Fagrsk. 4 (in a verse); en er Þorgerðr fór heim, reifði Egill hana góðum gjöfum, Eg. 644; ek skal reifa þik gjöfum, Fas. ii. 508, Al. 161; konungr var reifðr mörgum gjöfum, Jómsv. S. 5.

2. to gladden, cheer; örnu reifir Óláfr, Edda (in a verse), Fms. xi. 187 (in a verse); hann (Christ) reifði fjölda lýðs af tvennum fiskum, Leiðarv. 27: reflex. to be gladdened, cheered, Fagrsk. 4 (or perh. hreyfðisk).

3. the phrase, reifa íllu, to come to a bad end, to end ill; sagði þat íllu r. mundu, it would end ill, Valla L. 214; ok þeim hefði at íllu reift, Fms. xi. 294; mun þer þetta íllu r., Boll. 336; þat mun eigi góðu r., Grett. 153; ok varir mik at þér reifi íllu ef þú ferr, Krók. 55.

B. [Prob. a different word], prop. to rip up, disclose; hvárt þetta skal fyrst fara í hljóði, ok reifa þetta fyrir nokkurum vitrum mönnum, Fms. iv. 79; at r. engan hlut eðr kvittu í konungs-höll, v. 320.

2. as a law term; in the phrase, reifa mál, to sum up a case, similar to the custom of Engl. courts of the present day; þá varð engi til at r. málit, fyrr en Þorbjörn, hann settisk í dóminn ok reifði málit. Bs. i. 17; var farit at öllum málum sem á þinga-dómum, vórn þar kviðir bornir, reifð mál ok dæmd, Eb. 280; þá stóð sá upp er sökin hafði yfir höfði verit fram sögð ok reifði málit, Nj. 243, Grág. passim. In the old Icel. court each party (plaintiff and defendant) nominated a member of the court to sum up his case, and such delegated persons were called reifingar-menn, Grág. Þingsk þ. ch. 21; hence reifa mál bæði til sóknar ok til varnar, Grág. i. 79; svá skal sá mæla er sókn reifði, … svá skal sá mæla er vörn reifði. 71: sókn skal fyrr reifa hvers máls en vörn, 65.